بهتر از همه خوبان
طنیـن نــرم صدایـت ز یک، هـــزارم کــرد
دمی که بوســه گرمت نمود مدهوشـم
شــدم خراب، ولـــی آن دگر خـمارم کـرد
نه ساحری، شده باشم اســیر جادویت
نه کاهنی که بگویم ز غیب خــوارم کــرد
اگـــر چه باده پرستان اسیر جام می‌اند
شکوه روی چـو ماهـت شراب‌خوارم کـرد
دلــم به طره مویت عجب گرفـتار است
کــمان ابـروی پیـوسته‌ات شــکارم کـــرد
ز خوب بودن خـوبان چـرا خورم حسرت
کــه بهــتر از همه خـوبان خدا دچارم کـرد
گـل شکفته لبخـند شـــور و شــیرینت
نشست بــــر دل و فـارغ ز هـر نگارم کـرد
ز زردرویی و پژمــردگی ندیــدم هـــیچ
صــفا و مــهر و وفایـت ز نـو، بــهارم کــرد
من آن‌چنان به نگاهت سپردم این‌دل‌را
کــه دل ندیـده، هـــزاران دعــا نثــارم کرد
تو‌چیستی؟زکجایی؟فرشته‌ای!ماهی!
مه و فرشته کجا چون تو بی قرارم کرد!؟
به یمن مقـدم پاکــت همیشه دلشادم
دو دسـت گرم نوازشــگرت چـکارم کـرد!؟
محبتی کــه در آن حرف عشق اول بود
مـــیان جمــله محــبان طــلایه‌دارم کـــرد
دوچشم‌نرگس‌مستت‌تمام‌دین‌من‌است
ز هـــر چه قبـــله ناخــوانده برکنارم کــرد
جــمال روی تـو یک‌دم نمی‌رود از یـــاد
کــمال معـرفت آمـــد ســپاس‌دارم کـــرد
بــرو ز قید خود اول جدا شو ای "عـابد"
که‌من زخویش بریدم شبی‌که خوارم کرد
